*De namen in dit blog zijn fictief
Vier jaar geleden kreeg ik corona. Geen ziekenhuis, geen paniek – het leek een zware griep. Maar ik knapte niet op. Mijn geur- en smaakzin verdwenen, slapen lukte niet goed en mijn hoofd voelde constant mistig. Toch dacht ik: gewoon doorgaan, dan gaat het wel over.
Ik was IT-specialist, sportief, actief met mijn gezin. Ik probeerde te werken, te trainen, het leven weer op te pakken. Maar het werd alleen maar erger. Uiteindelijk kon ik nog maar twintig uur werken – en dat kostte me al alles. Mijn concentratie verdween, ik was uitgeput en kreeg ook nog eens tinnitus.
Via de huisarts en fysiotherapie probeerde ik van alles. Maar niets hielp. Uiteindelijk kwam ik thuis te zitten, volledig afgekeurd. En eerlijk gezegd: ik wist niet meer wie ik was. Ik was geen collega meer, geen sporter, geen vader die meedeed, geen partner die iets terug kon geven.
Thuis werd het stil. Mijn vrouw Ilse nam alles over. Zij werkte inmiddels fulltime en hield het gezin draaiende. Onze kinderen waren in de puberteit, druk met school en vrienden. Ik kon er niet meer bij zijn. Alles werd me te veel: geluid, gesprekken, emoties. Ik trok me steeds meer terug.
Via een lotgenoot hoorde ik over de Gordiaanse Knoop en acupunctuur. Ik had mijn twijfels, maar voelde me zó vastzitten dat ik besloot het te proberen.
De intake deden we in twee delen: eerst live voor een diagnose volgens de Chinese geneeskunde, daarna online – met Ilse erbij. Dat online stuk hielp enorm: het was rustiger voor mij, en het gaf ons de kans om samen te praten over wat er écht speelde.
Voor het eerst in lange tijd deelden we wat we voelden. De liefde die er nog steeds was, maar ook het verdriet, de frustratie en het gevoel elkaar soms kwijt te zijn.
Ilse kreeg zelf ook begeleiding, over haar rol als mantelzorger en moeder. En ik begon met acupunctuur, gericht op mijn hoofd, vermoeidheid en overprikkeling. Dat werd gecombineerd met gesprekken over alles wat ik had moeten loslaten: werk, sport, ritme, identiteit.
Langzaam werd het rustiger in mijn hoofd. Ik kon beter slapen, mijn lijf kwam iets tot stilstand. En ik kreeg ruimte om na te denken over wie ik nu eigenlijk ben – als partner, vader, mens.
We zijn als gezin weer op een nieuw spoor beland. We praten meer. Er is meer openheid. Onze kinderen durven weer te zeggen dat ze me missen – en ik kan dat ook zeggen. We trekken weer meer samen op. Ilse heeft weer ruimte voor zichzelf. Ik doe aan yin yoga, soms doen de kinderen mee.
We gaan weer op vakantie – op onze manier. Met rustmomenten, met aanpassingen. Maar samen.
Nee, het is niet meer zoals vroeger. Maar het is wél goed. We hebben een nieuw evenwicht gevonden.
En ik voel me weer onderdeel van mijn leven.
Heb jij of je partner te maken met langdurige klachten na Covid? Bij de Gordiaanse Knoop kijken we verder dan alleen de symptomen. We bieden begeleiding op maat – voor lichaam, geest én relatie. Neem gerust contact op voor een kennismaking!
